بسم الله الرحمن الرحیم

شارب

شارب در لفت یعنی موهای پشت لب بالا ، و در فارسی به آن سبیل گفته می شود . در شریعت مقدس اسلام مستحب مؤکده است که مومنین شارب را کوتاه کنند تا بر روی لب نیاید و آن را عطر بزنند و نهی شدید از گذاردن شارب وارد شده ، بالاخص که نشانه ی فرقه ی ضاله ی صوفیه است و پرواضح است که تشبیه به مطلق کفار و گمراهان  مبغوض و مورد نهی سخت باری تعالی ( س مائده – آیه 77 و   س هود – آیه 113) است از جمله این که در روایتی رسول اکرم صلی الله عله و آله و سلم به امیرالمومنین علیه السلام فرمودند :

کسی که شارب خود را نگیرد از مانیست و به شفاعت ما نمی رسد ، گذارنده ی شارب ( بلند کردن آن) همواره مشمول لعنت خدا و فرشتگان است ، دعای او مستجاب نمی شود روحش هنگام مرگ به شدت قبض می شود ، عذاب او در قبر دشوار است ، مارها و عقربها به هر موی او مسلط می شوند و تا روز قیامت در عذابند وقتی که از قبر بیرون می آید در وسط پیشانیش نوشته شده : " هذا من اهل النار " یعنی این شخص از اهل آتش جهنم است .

و در روایت دیگری آمده است :

" حلق الشارب من السنه "

یعنی : گرفتن شارب از سنت است .

و در روایت آمده است که راوی به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم عرض کرد :

یهود و نصاری می تراشند ریشهای خود را و وا می گذارند سبیلهای خود را .

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در جواب او فرمودند :

شما عکس کنید و بتراشید سبیلها را و زیاد کنید ریشهای خود را

( یعنی مخالف آن را عمل کنید )

و در روایت دیگری آمده است :

" من لم یاخذ شاربه فلیش منا "

یعنی کسی که شارب خود را کوتاه نکند از ما نیست .

و در روایت دیگری نیز آمده است :

" لا یطولن احدکم شاربه فان الشیطان یتخذه مخبئا یستتربه "

یعنی : هیچ یک از شما شارب خود را دراز نکنید زیرا شیطان خود را در میان شارب ها پنهان می سازد .